De chaos theorie

De hele kern is,

"De 'goden' zijn vertegenwoordigers van wiskundige functies
doch ook vertegenwoordigers van psychische functies."

NIET DE KRANKZINNIGE WETENSCHAP, al die functies reiken naar het oneindige.

De chaos-theorie
Alleen is, was er de wiskundige Floris Takens, die het lukte verschillende functies op elkaar te zetten, te interpoleren. Sindsdien bestaat de chaos-theorie, een verkeerde naam natuurlijk.

Er wordt niets "in chaos geschreven" in de kosmos, Alles in de kosmos drukt, voegt, en trekt naar dat wat nog niet daar geweest is. Er is dus een verbinding tussen evenwicht en harmonie die tot het door God gestelde doel zal voeren. Zij die echt en solide zijn, en aan de arbeid zijn zullen dat in genade ontdekken. Terwijl de wetenschapper ongeveer zo redeneert; ..... Dat staat ons niet aan, het is wat zich altijd voltrekt, ik moet het zelf allemaal ontdekken. Met als gevolg dat ze bijna nooit iets nieuws ontdekken! In christelijke termen zou je dit de Genade kunnen noemen, die altijd met ons bezig is ondanks de Weerstanden en de angst voor het nog niet ervarene.
Floris Takens begreep de genade in wiskundige termen, en daarom hebben we de Chaos-theorie. Waar een natuurkundige zijn theorie veelal kan toetsen met een experiment, moet een wiskundige zijn gedachten laten controleren door een collega. Samenwerking is dan ook belangrijk. “Je probeert bij de oplossing van een wiskundig probleem intuïtie te condenseren tot een bewijs. Maar als je zo met intuïtie werkt, kan je gemakkelijk fouten maken. Daarom is het nuttig om met collega’s aan een probleem te werken.”

Kunnen we de dingen die wij doen; ruiken, voelen, proeven, zien, horen en denken laten condenseren tot één dynamisch beeld van de werkelijkheid? Hebben we werkelijk die arbitraire vermogens en faciliteiten?
Ik denk toch dat het in woorden alleen niet wil lukken, dat er toch steeds iets van het fundamentele moet worden begrepen! Ten diepste vraagt het om het ultieme herinneringsvermogen!

Ik weet wel, dat een wiskundige daar heel ver in kan slagen, met functies is er veel te bevatten. Echter; .... Met de methode van Newton kun je op een efficiënte manier nulpunten van functies heel goed benaderen. Je geeft eerst zelf een benadering, waarna de methode je bij iedere stap een steeds betere benadering geeft. Maar als de eerste benadering niet goed genoeg is, gedraagt de methode zich als een dobbelsteen. Ook krijg je chaos als er teveel, of juist helemaal geen nulpunten zijn. (Floris Takens)

Onze gewenning is om alles te laten zien zoals het mogelijk in de schepping werd getoond en er dan van uit te gaan dat het zo is en niet anders. Er is echter veel meer! Maar U zal niets ontdekken als U naar Robert Dijkgraaf en consorten luistert. U moet weten, wanneer wij ons in een relatie verknopen en daarbij open laten dat er meer is, dan verknopen wij ons niet in het gevoel van, "op deze grond sta ik en ik voel me veilig". Veel meer is er een gevoel van onveiligheid, we kunnen dan niets echt tijdig ontdekken! En het Unieke is en blijft Gods Geheim, .....

 

Zo U ziet , de wetenschapper loopt zo vast als een huis in zijn verklaringen! De Cirkel, niet de 0, kan in zijn simpelheid worden gezien als een plat vlak in een omheining, maar is in zijn volheid de afgrenzing van het kosmische geheel. U hebt niets aan de uitleg van een krankzinnige wetenschapper! Alleen een goede wiskundige komt onder de druk uit, die de Nul aan het getal oplegt. Die goede wiskundige hete Floris Takens!