Als nog is de gnostische weg de beste route
De wetenschap wil haar eigen authentieke problemen maar niet benoemen,
in de volksmond komt echter ieder authentiek probleem naar voren. De
wetenschap is dus al talloze malen gewaarschuwd, maar de gevolgen van
haar Narcisme, Perfectionisme, en haar arrogantie hebben alleen een
averechts effect. Het niet langer aanwezig zijn in de maatschappij, de
absentheistische krankzinnigheid, Schizofrenie.
Het is bepaald geen ziekte op zich om een gnosticus te zijn. Het is
zelfs een van de essentie`s om te leren luisteren naar de stem van
binnen. Die hulp komt altijd in de vorm van de innerlijke gids, die als
krachtig brandpunt zich in ons openbaart en diep in ons weet en wil wat
het beste is voor de ontvouwing van onze onderdrukte essentie. Als we
open staan voor die stem - vaak hoor je hem nauwelijks, je moet je
afstemmen om er contact mee te krijgen - dan krijg je idee over de weg
die er te gaan is. Moeder Teresa had haar-woestijn vader nodig, om de
krankzinnige wetenschap de lees te leren. Slechts een woestijn-vader
weet dat je moet luisteren, met je volle tactiele vermogens, naar
anderen, anders overleef je de woestijn niet. In de woestijn is het een
drama om iemand mis te verstaan!
Als alle eigen authentieke problemen zijn opgelost, ligt er namelijk een
woestenij voor ons. Want we hebben nog steeds te weinig begrepen van
het geheel, we menen nog steeds te kunnen gaan redeneren met een berg
verzamelingen. We hebben echter geen enkele kans, een verzameling is een
gedeelde eenheid. Zie wat de wetenschap steeds alleen maar doet!
Oneindig heden moeten volgens de krankzinnige wetenschap gecompenseerd
en geëlimineerd worden. De krankzinnige wetenschap wil niets functioneel
bekijken, dat deed en kon slechts de enkele wiskundige die het alles
een goede plaats wilde geven, Richard Feynman, Floris Takens, Spinoza.
Maar wie het U bovenal konden vertellen, waar ze steeds maar weer
opnieuw alles de goede plaats wilden geven, dat waren zij die in de
woestijn leefden, anders konden en kunnen ze niet overleven. Want het is
daar een drama om iemand verkeerd te begrijpen in een woestijn.
Ooit was ik een woestijn vader, en als nog is dit een natuurlijk
verhaal, ik mag als woestijn-vader geen krankzinnige theorieën aan mijn
kinderen voorleggen. Ik moet de woestijn, die voor mij ligt, omschrijven
zoals ik hem ken, en dat naar eer en geweten!
Moeder Teresa heeft alle woestijn-vaders opnieuw opgeroepen, zonder hen
red ze het niet om op deze wereld het licht steeds maar weer opnieuw te
ontsteken. We zijn aangesteld om alle werelden en hemelen open te
houden, en ik zeg het U zoals het is;.........Het leven is een belevend
leren, en het strook of valt in lijn met wat je geloofd. De universele
weg of de scholing`s weg beperkt zich niet tot het lezen van boeken maar
manifesteert zich in het hart als overtuiging, in het hoofd als kennis
van zaken en in de handen als daad van een nieuw leven, zonder
gedwongenheid maar als een volstrekt natuurlijk proces. Want een mens is
niet wat hij leest, maar wat hij doet.
En wat er verder nog wordt gemeend en gedacht, is alleen bekend aan het
ego. Alles wat opgeblazen is, arrogantie is, dus veel belangrijker
gemaakt wordt dan het is, gaat ten koste van essentiële zaken.
Kijk om je heen en zie hoe enorm veel zaken worden opgeblazen,
windbuilen, gebakken lucht, financiële luchtbellen, die ons naar de
economische afgrond brengen. Het Alles herinnert mij aan mijn
arrogantie, opgeblazen eigenbelang, zelfgenoegzaamheid en roept mij op
om te komen tot eenvoud, om aan het ego voorbij te gaan naar eenvoud en
essentie. Dat is wat mij steeds maar weer een goede vader maakt! Ik
beschrijf haar voortdurend, niet om haar te kennen maar om haar te
vergeten, want ze bestaat voor mij slechts uit een berg onbegrepen
verzamelingen, ik ben wat ik doe en niet wat ik lees.
Waarom hou ik toch al die werelden open? Wel is nog steeds de vraag of
het bittere geschrei uit getto's en kampen ook de hemel bereikt. Ik
vraagt mij dat af, met al die wetenschappers, politici, en de huidige
geestelijkheid, weten ze eigenlijk wel iets van die leefbare wereld die
open gehouden moet worden? Een wereld waar wat te leren valt voor elk
mensenkind! Ja inderdaad, slechts op het persoonlijk niveau worden we
confronteert met onze eigen bitterheid, met ons zuur en de
onvermijdelijke pijnen. Maar verbitterd blijven leidt uiteindelijk tot
niets, tot een uitzichtloze negativiteit. Ik ga ervan uit, dat er altijd
iets van levenslust en kracht beschikbaar is en als je goed luistert er
een stem te horen is, die wijst naar uitzicht. Daar moet voor gezorgd
worden door alle moeders en vaders van deze wereld, want het zoet helpt
het bitter te dragen, het wijst naar een betere situatie, wat een geluk
dat Moeder Teresa weer opnieuw aan het werk is.
De woestenij, die ik beschrijf, laat nooit het besef los hoe geworteld
ik ben in de natuur, hoe ik overgeleverd ben aan de grillen van het lot,
onderworpen aan de voorzienigheid van de Eeuwige, het laat mij
indringend weten hoe dicht ik toch nog sta bij de oer elementen. De
vaders en de moeders mogen het weten, dat ons bewustzijn, in onze
luxueuze huizen, te midden van onze moderne voorzieningen, maar al te
verduisterd is. Maar is dat nu, als vaders en moeders, werkelijk de
reden om je over te geven aan het nihilisme en aan
N. P. A.? Of is dat
nog steeds Uw ego? Kom er is genoeg gepraat laten we wat gaan doen.
(Chief Seattle)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten