Maar blijkbaar vind de wetenschap dat haar niets kwalijk is te nemen. Is het werkelijk zo dat haar niets kwalijk is te nemen? Ik gebruik Robert Oppenheimer en Richard Feynman als hulplijnen, U weet het Plato heeft allang afgedaan, deze behoort niet tot de moderne wereld. Oppenheimer en Feynman des te meer, daar ze hebben bijgedragen aan het Manhattan-project. De conclusie`s van deze heren gelden nog steeds; ........
- De atoombom is er gekomen door slechts het fysische aspect van de materie te benaderen, de andere helft van het atoom mysterie moet nog altijd opgelost worden.
- Het vertrouwen van de wetenschap steunt alleen op een geloof in de objectieve werkelijkheid van de bestanddelen van fysische theorieën, er is geen enkel geloof in de werkelijkheid van het geheel.
- Het mysterie en de majesteit van de materie wordt niet volledig gewaardeerd, men komt er niet toe vervolgens de objectieve blik terug te richten op de mens beschouwd als materie, om haar vervolgens tot leven te zien komen als onderdeel van dit universele mysterie van de grootste diepte.
- Dat kan ook niet, woorden schieten zelfs te kort om de fysische aspecten te verwoorden.
- Zowel de man van de wetenschap als de man van het actieve leven zijn altijd aan de rand van het mysterie, omringd door haar.
- Ik ben de dood geworden, de vernietiger van werelden. Dit is een soort van ruwe betekenis, die geen vulgariteit, geen humor, geen overdrijving in zich opgesloten houd, de natuurkundigen hebben deze zonde altijd geweten, en het is een kennis die ze niet kunnen verliezen.
- Er was een heroïsche dag waarop ......
1. Niemand op onze universiteiten zal haar verlaten zonder te weten hoe weinig hij weet.
2. De atoombom maakte het vooruitzicht van een toekomstige oorlog ondraaglijk.
3. Het heeft ons tot deze laatste paar stappen naar een bergpas gebracht, maar verder is daar een ander land.
4. De optimist denkt dat dit de beste van alle mogelijke werelden is. De pessimist vreest dat het waar is.
5. Wanneer U iets technisch lief heeft, ga U gang en doe het. En het discussiëren over wat we te doen hebben met de volle realiteit komt pas nadat U uw technische succes had. Dat is althans de manier waarop het ging met de atoombom.
Oppenheimer blijft steken, en keert niet terug naar het objectieve deel van het leven, is zo pessimistisch dat hij de mens niet meer tot leven wil zien komen. Richard Feynman klampt ons aan, en vertelt ons van het universele mysterie van grote diepte. Wie wil er nu niet over de berg heen? Wie wil de realiteit van het grote mysterie niet zien? Wie zag de demonen, en poep in zijn broek van angst om ze ooit weer tegen te komen? Heeft U een idee hoe diep de consequentie van uw ongeloof is?
Daar nu ligt een wereld van verschil, mijn opdracht nu is al 50 Jaar om U het verschil duidelijk te maken. En na 50 jaar is het mij niet gelukt me nog te verstoppen. Ieder mens wordt onherroepelijk teruggeschoven naar de plek waar de vrede te ervaren is. Maar als U ziek wel blijven door U gedrag (Het onvermogen begrip te hebben voor normale mensen, is een tekort aan empathie en dat is een te testen psychiatrische afwijking) moet U het echt zelf weten, en de nog grotere ernst hiervan is voor de geestelijke gezondheid meer als te zien. Als U werkelijk stuk wil gaan als Narcist., Perfectionist, en arrogante klootzak, kan niemand U meer helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten