Het grote drama is er voor de wetenschap en de politiek, als ze zelfs een klein beetje samenwerking niet kan waar maken, dan leef je in dramatische tijden. En daar zorgen ze nog steeds zelf voor ook, door de wetenschap te laten beweren dat het samenwerking`s partituur ontbreekt, en de natuur alleen maar reageert op het krankzinnige weten van de wetenschap! Hoe wil je het eigen gezag nog verder ondermijnen!
Niet te min gaat het gewoon door, op alle fronten. Want de rijke maar kwetsbare natie is niet meer te verdedigen! De belofte van de moderne westerse wereld, is een ijdel wezen gebleken, meelevend, wijs, pretentieus, wetenschappelijk, liberaal, humaan, maar vooral wreed en volkomen toegewijd aan het openbare leven. Op het einde zal dat wezen op een armoedige wijze door de wereld behandeld worden, aangezien ze niet te verdedigen is!
Dit drama is ongekend in de geschiedenis, vroeger konden er nog gekken uit de moderne wereld naar de oorlog grijpen, maar nu blijkt juist dat de kwetsbare natie bij voortduren wordt ondermijnd. Er kan geen enkele zekerheid op enige veiligheid in het heden meer gewaarborgd worden. We staan op het einde van een zeer langlopend traject, wat op een totale mislukking gaat uitlopen. De noodwendige driedeling van Plato heeft een werkelijke driedeling veroorzaakt in de maatschappij; ....deze driedeling is een farce gebleken. De verdeling in
- in zij die ideeën hebben,
- een type mens dat ze heeft,
- en een leidsman die ze mag beheersen als een "waarheid",
Gedurende het grootste deel van haar geschiedenis is de Academie gewijd aan het toelichten en verduidelijken van met Plato geassocieerde doctrines die in de dialogen niet waren uitgewerkt. Deze 'ongeschreven leer' van Plato werd "blijkbaar" (zo zit de krankzinnige academische dialectiek nu eenmaal in elkaar) aan zijn opvolgers doorgegeven en is ons nu vooral bekend dankzij het werk van Aristoteles. Socrates heeft de academici zeer duidelijk de wacht aangezegd, ......met de trant van prijzen is het uit! Die krijg je van mij ook niet meer te horen. Ik zou het trouwens ook niet kunnen. Wel ben ik bereid de waarheid te zeggen, als ge dat wilt, op mijn manier, maar niet in de trant van U, ik wens mij niet belachelijk te maken! God schept alleen maar voor wie echt en solide is! Maar je moet het zelf vervolmaken, het wordt je scheppelijk en seculier aangereikt. Je moet er voor open staan, je moet leren bevatten en ontvangen. Het is veel beter om Plato te vergeten, daar deze leer niet bestaat als zijn van Plato en de opvolgende dialectiek is misbruikt om de Platonische driedeling door te voeren, wat op deze wereld miljarden mensen levens heeft gekost, maar erger nog, in die 2400 jaar heel veel werelden en hemelen heeft laten sneuvelen.
De prijs die deze wereld hiervoor moet betalen is gigantisch groot, ze mist al 2400 Jaar alle scheppende krachten, de bedorvenheid heerst. En wat er voor ingewisseld is lost niets op, we zijn vervallen tot het offeren aan het gouden kalf, en allerlei andere verheerlijkte twee-dimensionale beelden. Maar we zitten onherroepelijk in de nadagen van deze verderfelijke wereld, ze is niet meer te verdedigen!
A priori kunnen we twee soorten systemen onderscheiden, in de werkelijkheid echter geen enkel systeem.
Voor ons mensen is het volledig duidelijk, we hebben van alles te vertellen. In onze omgeving is er uitwisseling van energie en warmte en materie mogelijk. Een fysisch systeem wordt gekenmerkt door bepaalde fysische eigenschappen (parameters, variabelen) . De parameters druk, temperatuur, sterkte van het potentiaal veld (bv. gravitatie), enz. ; zijn de "intensieve" parameters van het systeem, omdat hun waarde niet afhangt van de hoeveelheid materie in het systeem. Alle hoeveelheden zoals massa, volume, enz. , zijn "extensieve eigenschappen" die "geïntensiveerd" kunnen worden. Verder bestaat ons systeem uit een aantal fasen waarvan de chemische samenstelling kan uitgedrukt worden d. m. v. van componenten.
Een fase wordt gedefinieerd als een hoeveelheid materie die uniform is met betrekking tot chemische samenstelling en fysische parameters en duidelijke fysische grenzen heeft met andere fasen uit het systeem. Een fase kan bestaan uit een zuivere stof of uit een combinatie van zuivere stoffen die tot op het moleculair niveau gemengd zijn. Een fase komt voor in één bepaalde aggregatietoestand (vast, vloeibaar, gasvormig, plasma).
Het aantal componenten van een systeem is het minimaal aantal onafhankelijke chemische formules vereist om de samenstelling van alle fasen in het systeem te definiëren. Niet om de werkelijkheid te definiëren, dat is iets dat ik de wetenschap nog geen dag heb zien doen!
Want 'onafhankelijk' betekent namelijk dat een component niet kan bestaan uit een combinatie van twee of meerdere andere componenten.
Een component is een theoretisch begrip en kan zelfs niet in de aangegeven vorm als fase aanwezig zijn, het is eerder een ‘algebraïsche operator’ in de beschrijving van de samenstelling van het systeem.
We stuiten hier weer op de zelfde "algebraïsche operator" die George Boole hanteert, ik heb nog steeds geen andere gezien in de wetenschap. Dus we stuiten onherroepelijk weer op verschillende waarheden. De verschillende specifieke reële chemische vormen (moleculen, ionen,...) waarin een chemisch element in een systeem daadwerkelijk kan voorkomen zijn de te onderscheiden species van een element. Meer niet!
Zijn er meerdere systemen op deze Aardbol mogelijk? Ja, als je ze in je fantastische hoofd direct verzint, en daar nu is te totale "onafhankelijke" wetenschap mee bezig, met het ene na het andere verzinsel! Het is onherroepelijk zo dat ze niets oplost, dat kan niet met deze verzinsels en als systeem heeft het al 2400 jaar gefaald. Heel simpel omdat men denkt dat het samenwerking`s partituur ontbreekt en de natuur alleen maar kan reageren op de door de wetenschap bedachte wetten, wat een dramatische onzin!
Voor de verklaring van de meest fundamentele formulering, beschouwen we een systeem dat energie uitwisselt met zijn omgeving. Het systeem plus de omgeving vormen samen een 'geïsoleerd geheel' , ook wel door ons het "universum" genoemd.
De formulering is : "De entropie van een 'universum' neemt toe bij elke proces dat hierin spontaan optreedt. De meest debiele aanname dat een proces "spontaan" kan optreden in dit "universum" is voor mij slechts een dialectische woordspeling die niet te begrijpen is. Dat heb je met de krankzinnige onafhankelijke academici, ze verzinnen van alles.
Waarom zal U vragen, wel ik weet met grote zekerheid dat de Newton er is in bepaalde aantallen, en de relatie tussen de hoeveelheid en het aantal is in de volgende bewoordingen uitgedrukt. Onder het aantal verstaan we niet zozeer een veelheid van eenheden, zoals de geabstraheerde verhouding van een hoeveelheid, Neen we nemen een andere hoeveelheid van dezelfde soort, en die nemen we als eenheid "(Newton, 1728). En zo kwam er de Pseudo-metrix in de kosmos terecht! Het hele begrip spontaan is al een farce, de Newton zoals wij hem gebruiken heeft al niets specifiek`s. Met als gevolg dat wij mensen de kwaliteit en de kwantiteit van ieder product zelf moeten beoordelen! Wat en hoe er zich nu iets spontaan voor onze ogen heeft getoverd, dat weten we niet!
Of je moet een krankzinnige wetenschapper zijn en spontaan aannemen dat onze schepper het samenwerkende partituur niet heeft bijgeleverd.
Draai er maar omheen
U kent de algemene politiek, draai er maar omheen. Dus je komt in allerlei mogelijke opmerkingen terecht. Het is wijselijk deze niet serieus te nemen, want dan kunnen we elke opmerking als een implicatie aanzien. Maar de implicatie logica heeft juist enkel de waarheid nodig. Geen correctie op de methode van bezien. Deze entropie regel kennen, dat reversibele processen slechts entropie van één deel naar een ander deel van het 'universum' transfereren, is meer als genoeg. Iedere technicus zou hierna dat universum verlaten daar dit geen analyseerbaar medium is, de weg die afgelegd word noch van de weg die afgelegd werd is daar te bezien. Delta S kan daarom slechts berekend worden uit het warmtetransport in reversibel uitgevoerde processen. Maar er is geen proces wat direct een kopie van een ander proces is! Het normaal vlak van de wetenschapper is een utopisch terrein wat je nergens kan vinden, de trouwe werker moet het met het beitel-normaal vlak Aarde doen, met al zijn wisselende kwaliteiten.
Veel meer is alles een probabilistisch proces, veel meer als iedereen denkt. Het denken zorgt niet voor het bestaan van iets. Stel U eens voor dat dit waar was, daar zou iedere technicus en trouwe werker uit de zorgen zijn. Maar zijn zorgen zijn juist dusdanig dat van hem de werkelijke vorderingen komen! De trouwe werker is gehecht aan het bestaan van iets, niet van niets. De trouwe werker weet het alle dagen, grootheid is een eigenschap die bestaat uit een reeks van grootheden of menigten. Massa , tijd , afstand , warmte , en hoek behoren tot de bekende voorbeelden van kwantitatieve eigenschappen. Twee grootheden van een continue hoeveelheid staan in relatie tot elkaar als een verhouding , deze verhouding is een reëel getal. Dit getal zal nog steeds geïnterpreteerd en geïntegreerd moeten worden met de nodige discipline!
De situatie is vergelijkbaar met het geval van de temperatuur. Zolang we alleen moeten werken met
temperatuursverschillen, kunnen we zonder problemen de waarden van de Celsius schaal hanteren, hoewel die gekenmerkt is door een arbitrair gekozen nulpunt.! Leuk he, en daar draaien ze nu altijd omheen!
En de kwaliteit van iets is nog meer met de zorg van de trouwe werker omgeven! Zijn prestatie wordt steeds vergeleken in termen van "meer" of "minder" of "gelijk", of door het toekennen van een numerieke waarde in termen van een eenheid van de meting. Dus gaan alle mogelijke uitspraken hem aan het hart, het blijven zijn prestatie,s. Terwijl de wetenschapper grossiert in de miljarden aan te onderscheiden species van het element , en dat doet de debiel op zijn utopisch terrein. Met dramatische gevolgen!
"Het is een groot avontuur om het universum te aanschouwen, en dan lezer, na te denken hoe het zou zijn zonder de mens, zoals het was in een groot deel van haar lange geschiedenis en is op een grote meerderheid van de plaatsen. Wanneer deze objectieve visie eindelijk is bereikt, en het mysterie en de majesteit van de materie volledig gewaardeerd, om vervolgens de objectieve blik terug te richten op de mens beschouwd als materie, tot leven te zien komen als onderdeel van dit universele mysterie van de grootste diepte, dat is een gevoel`s-ervaring die zeer zeldzaam is, en zeer spannend. Dit eindigt meestal in de lach en vreugde in de futiliteit van het proberen te begrijpen wat het atoom in het heelal is, door dit ding van atomen met zijn nieuwsgierigheid, dat naar zichzelf kijkt en zich af vraagt waarom de wonderen. Welnu, deze wetenschappelijke inzichten hebben hun einde in ontzag en mysterie, verloren aan de rand van de onzekerheid, welke ze zo diep lijkt te zijn en zo indrukwekkend dat de theorie dat het allemaal geregeld is door God voldoende lijkt te zijn voor iemands strijd tussen goed en kwaad".
Richard Feynman
Uit The Meaning Of It All : Gedachten van een burger-Scientist, 1998 Vrij vertaalt door Leo van den haak 24/06/2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten