vrijdag 7 oktober 2011

Velen willen te ver gaan

Velen willen verder gaan dan het echt, eerlijk en solide zijn, maar dan ligt er een zeer wezenlijk verwijd klaar. Want je leert alleen door eigen onderzoek. Je leert niet door de betekenis van iets te interpreteren. Je gebruikt de boeken enkel om vragen te krijgen en niet om direct antwoorden te krijgen. En realiseer U dat boeken ergens over gaan, dus facultatief zijn. Het intellectuele antwoord is de waarheid niet omdat het niet inwerkt op het bewustzijn, wat een onderdeel van het leven is. Energie is de vorm waaronder leven zich aan de mens openbaart. De drie enige componenten zijn dus leven, energie en bewustwording. Als het Uw werkelijke wil is te leven, en niet aan de algemene ontwrichting mee wil doen, dan kan U slechts op deze grootheden steunen. Dat maakt dat ook de geleerde, zogenaamd goed opgeleide mens, niet veel verschilt van de tuinman. In zijn bewustzijn en energetisch verschilt hij niet veel van de tuinman. Enkel hij heeft heel veel theorieën en woorden om zijn onwetendheid te verbergen. En zo worden ze allemaal een pot nat, of ze nu Jood, Christen, Moslim of atheïst zijn. Heeft U een idee hoe wezenlijk dit verwijd is? En wat dus niet klopt is dus dat we verschillen maken, en menig gewoon mens maar arrogant uit gaan zitten lachen. Eigenlijk zijn we daardoor nu al zover dat de boeken met hun facultatieve kennis al totaal niet meer werken.

Het achterliggende feit is ook, dat al weten wij precies wat iemand heeft gezegd, en het ook heel secuur beschreven is, je toch de waarheid niet ziet, je krijgt alleen de intellectuele betekenis. De kloof tussen het intellectuele begrijpen van de waarheid en de verwerkelijking van de waarheid bestaat dus nog steeds. Er is altijd een gedeelte zonder pad. Er is geen methode, geen techniek om die sprong te maken. Er is een uiters zwakke methode of wel een zwak pad om bij de kennis te komen, maar de waarheid is dat we op ons leven, en onze energie, en ons bewustzijn moeten bouwen, ik althans heb niets anders! Leven moet je voor jezelf doen, de waardering komt van anderen. En dat is de moeilijkheid van de religieuze zoektocht. Het is ook de schoonheid van deze zoektocht.

Let wel, de blinde lichtgelovigheid die alles accepteert zouden we moeten vermijden, maar ook de blinde ongelovigheid dat alles afwijst zouden we ook moeten vermijden. Wat hebben we meer als de drie componenten leven , energie, en bewustwording? Is het echt beter om in een gebaand spoor terecht te komen en op die manier te verstarren in de geloof`s vormen die veel mensen er tegenwoordig op na houden? Een levend lichaam groeit en ontwikkelt zich, en past zich aan nieuwe omstandigheden aan en is bereid regels te veranderen. Je moet bereid zijn om frank en vrij te erkennen, dat onze kennis fragmentarisch is, partieel, dat er mogelijk grote veranderingen zullen komen naar mate we meer leren en beter begrijpen. En we hebben totaal niets te maken met theorieën of hersenspinsels, of een mengsel van die twee, maar met verslagen van waarnemingen, het boek of het werkstuk is een uiterst zwak verslag van facultatieve waarneming.

Door één persoon als een onfeilbare autoriteit over een onderwerp uit te roepen waar degene die dit doet niets van af weet, laat eerder fanatisme zien dan rede. Ik zou iedereen willen vragen dat liever niet met mij te doen. Het is interessant om op te merken dat zaken waarover aanzienlijke meningsverschillen ontstaan, zaken zijn die niet met het leven en het gedrag te maken hebben.

Weinig mensen analyseren de complexiteit van de voor hen eenvoudige activiteit van de waarneming, het kijken, het zien, het ruiken, het denken. Als wij “kijken” is er erg weinig werkelijk zien en een heleboel geheugen. Wat wij ”zien” noemen is een samengesteld geheel, een geheel van de vertaling van de indruk die zojuist op de retina gemaakt is en de herinnering van al de vorige indrukken die door dezelfde of soortgelijke objecten zijn gemaakt. Kunnen we de dingen die wij doen; ruiken, voelen, proeven, zien, horen en denken laten condenseren tot één dynamisch beeld van de werkelijkheid? Hebben we werkelijk die arbitraire vermogens en faciliteiten?
Ik denk toch dat het in woorden alleen niet wil lukken, dat er toch steeds iets van het fundamentele moet worden begrepen! Ten diepste vraagt het om het ultieme herinneringsvermogen, maar hebben we dat?

Ik denk het niet, en dan is de vraag kunnen de fout vermijden? We kijken naar de feiten door een sluier van de eigen gedachte vormen. Generaties ver in de toekomst, en wijzelf in nieuwe lichamen, zullen nog steeds bezig zijn de grenzen van het onbekende te verleggen. Wij willen onze nalatenschap toch niet belemmerd zien doordat men zich zou kunnen beroepen op onze huidige onderzoeken, verheerlijkt in geschriften en gebruikt als muren die elke vooruitgang tegenhouden?

Even verduidelijkt

Daar .... Een speciaal normaalvlak in het effectieve referentiesysteem niet bestaat, en het effectief normaalvlak identiek is aan het beitel-normaalvlak ... , is de waarheid te omschrijven. Daarmee wordt steeds weer aangetoond dat de materiële implicatie een feit is, en volgens Plato en mijn persoon kan de perfecte cirkel niet gevonden worden,...... Dat was en is de realiteit voor Plato en mijn persoon, al mathematica ( Wat hij zijn leerlingen leert en ik iedereen leer). Hij beschouwde alles in onze wereld als een voorbijgaande, aan verval onderhevige kopie van een ideale vorm met een permanent en onvergankelijk bestaan buiten ruimte en tijd. Richard Feynman kwam tot het zelfde idee, .....

Juist daarom kon hij het vertellen, kwam er de waarschuwing van hem; .... ‘We staan aan het begin van het menselijk ras. Het is niet onredelijk dat we met problemen worstelen. Maar er liggen tienduizenden jaren in het verschiet. Onze verantwoordelijkheid is te doen wat we kunnen, te leren wat we kunnen, de oplossingen te verbeteren en deze door te geven. het is onze verantwoordelijkheid de mens van de toekomst de vrije hand te laten. In de onstuimige jeugd van het mensdom kunnen we ernstige fouten maken, die onze groei voor lange tijd kunnen belemmeren. Dit zal gebeuren wanneer we beweren de wijsheid in pacht te hebben, zo jong en onwetend als we zijn. Als we alle discussie en kritiek onderdrukken en roepen:.... `Dit is het antwoord, vrienden; de mens is gered!', dan zullen we het mensdom voor een lange periode veroordelen tot de ketens van de autoriteit, ingeperkt worden binnen de grenzen van ons huidige voorstellingsvermogen. En dat is al zo vaak gebeurd in het verleden. Omdat wij van de grote vooruitgang hebben mogen proeven, die gebaseerd is op een bevredigende filosofie van onwetendheid*), is het de verantwoordelijkheid van een wetenschapper die grote vooruitgang, vrucht van de vrijheid van denken, te verkondigen en te onderwijzen op welke wijze twijfel niet wordt gevreesd, maar verwelkomd en bediscussieerd, en deze vrijheid op te eisen als onze verplichting aan alle komende generaties.'

Richard Feynman

*) een filosofie die niet waarheid`s functioneel is

Geen opmerkingen:

Een reactie posten